Het project ‘daken voor Armenië’, dat plaatsvond in de herfstvakantie van 2019 is goed verlopen. Met een groep van 20 personen (17 mannen en 3 vrouwen) hebben we onze handen uit de mouwen gestoken, om iets te kunnen betekenen voor de inwoners van Hartagyugh. Dit is een klein plaatsje in het noordoosten van Armenië, waar onze hulp goed gebruikt kon worden.

Op de gezamenlijke Noordermannen-avond in januari jl. hielden Bram van Dijke van Mensen Kinderen en Harry Boerhof van Noordermannen een presentatie over ‘daken voor Armenië’.

Een oproep om mee te gaan met de groep naar Armenië, om huizen op te knappen. Ik was even onder de indruk van die presentatie; vreselijk dat die mensen zo in armoede leven. Maar de oproep verdween al snel naar de achtergrond.

Geef handen en voeten aan je geloof

God liet het er niet bij zitten; een aantal maanden later kwam mijn vrouw, bij het zoeken naar een activiteit voor mannen, om in ons kerkblad te plaatsen, de flyer van “Daken voor Armenië, geef handen en voeten aan je geloof” tegen! ’s Avonds liet ze ’t mij zien en zei ‘is dit niet iets voor jou?’

Ik nam contact op met Harry Boerhof om te informeren of er nog plek was. Harry gaf aan dat er nog één plekje beschikbaar was, dat ik er maar een nachtje over moest slapen. Dat hoefde ik niet want ik voelde dat ik dit moest doen.

Mijn vrouw was erg verbaasd dat ik niet eerst in mijn agenda keek of het wel paste. Dat deed ik normaal altijd! Ik gaf aan dat ik dit wílde doen en het niet belangrijk was of het paste.

God is erbij, Hij zal ons leiden en beschermen

Nooit gevlogen, niet eerder buiten Europa geweest: het voelde als een grote sprong in het diepe, maar ik wist: God is erbij, Hij zal ons leiden en beschermen.

Het vliegen viel mee, maar de overgang van Nederland naar Armenië was heel groot. Wat een andere wereld, wat een verschil tussen arm en rijk.

De eerste dag verbleven we in Yerevan, en werden we door Miriam (tolk, van Armeense afkomst) rondgeleid: we mochten proeven van de geschiedenis, werden getroffen door de genocide door de Turken:  dit wordt niet erkend door de wereld. Daar word je stil van.

De verbondenheid duidelijk voelbaar

Op zondag de dienst van de Evangelische gemeente bezocht waar Miriam en haar vader lid van zijn. Miriam en haar vader zijn 4 jaar in Nederland geweest, ze hebben in die tijd goed Nederlands leren spreken. Ze zijn terug gegaan naar Armenië omdat hen geen asiel werd verleend. Daardoor konden zij ons in ‘het Nederlands’ rondleiden en ook de dienst vertalen.

Een indrukwekkende dienst waarbij de verbondenheid in de Geest duidelijk voelbaar was. Ik raakte onder de indruk van het vertrouwen, de rust, bescheidenheid en blijheid die de mensen daar uitstralen.

Het was die zondag dankdag voor het gewas. In de preek werd gesproken over de druivenrank die voor in de kerk stond. Een deel van de druiven was echt, en een deel nep. Wij moesten goed kijken om het verschil te kunnen zien. Maar Jezus kent de inhoud van de druif en weet wat voor vruchten het zijn.

Jezus zei ook ‘Ík ben de wijnstok en jullie de ranken’. Ben jij een rank en wát voor vruchten draag jij? Het was zo beeldend, het raakte me in deze omgeving en met onze missie ‘daken voor Armenië’ heel diep.

Wat een armoede, wat een bouwvallen

Na de dienst gingen we op weg naar het dorp Hartagyugh, ons doel! Voor het donker bij de 5 woningen langs.

Dat was schrikken: wat een armoede, wat een bouwvallen. Bij het eerste huis dacht ik ‘waar beginnen we aan’, maar bij het laatste huisje dacht ik ‘laten we snel aan de slag gaan’.

We vormden twee dakploegen, een metsel- en een betonploeg. Niet alleen daken vervangen, maar ook wanden metselen, en houten vloeren vervangen voor betonvloeren. De woningen die we aanpakten kregen nieuwe kunststofkozijnen met dubbel glas, dat werd diezelfde week door de plaatselijke aannemer uitgevoerd.

Alle teams werkten hard, en ook de 3 dames deden voluit mee. Ook zorgden zij voor het ontbijt en avondeten én zorgden ze ervoor dat het geen ‘mannen huishouding’ werd.

Bijzondere band

We hebben een bijzondere band gekregen met de bewoners van de woningen, je bent immers een hele dag bij hen over de vloer en wat hielpen ze mee!

We aten tussen de middag bij hen, en onze tolk Marian verduidelijkte veel; soms had je geen idee wat je te eten kreeg. De taalbarrière was groot, ze spreken daar geen Engels. Maar met handen, voeten en ogen aanwijzen kom je een heel eind. Het was bijzonder!

De Armenen zijn zeer behulpzaam, gastvrij en bescheiden. Ze waren behoorlijk onder de indruk dat Nederlanders hun werk voor een week opgeven, helemaal naar hun dorp komen om hun te helpen, wat waren ze dankbaar! Wat voelden wij ons verbonden met hen.

‘Thank yuo’

Aan het einde van de week werden wij uitgenodigd voor een optreden van de dorpskinderen: zij voerden verschillende volksdansen voor ons op en besloten de voorstelling met ‘thank you’ in letters…

Tot slot gingen we nog één keer bij de woningen langs om afscheid te nemen. Daar waren emotionele momenten bij: we hebben ze mogen helpen en bij hun binnen mogen kijken.

Marian vertaalde hun dankwoord: “hartelijk dank, jullie hebben niet alleen financieel gegeven, maar ons ook liefde en geestelijke eenheid doen ervaren”. 

We mogen terugkijken op een prachtig resultaat. Het was misschien een druppel op een gloeiende plaat, maar zij die die druppel ontvingen zijn zeer dankbaar. We hebben veel mogen geven, maar nog meer mogen ontvangen.

Een week met persoonlijke leermomenten; nederig zijn,  open en écht zijn, je gevoelens laten zien…. Dank aan mijn Hemelse Vader!

Samen in de naam van Jezus

Op de slotavond hebben we samen met tolk Marian en haar man en drie lokale mannen de maaltijd gebruikt en bad Marian in het Aramees het ”Onze Vader” en wij in het Nederlands. Daarna zongen we  “Samen in de naam van Jezus”.

De tekst van dit lied heeft, door deze week, voor mij een veel diepere betekenis gekregen.

De organisaties Mensenkinderen, Werkgroep Armenië Diever, en Noordermannen hartelijk dank, dank aan alle groepsleden, wat hebben wij samen een bijzondere week meegemaakt. Maar de meeste dank aan Vader God! Waar zouden we zijn zonder Hem!

Bert Vrijhof

De wereld leren kennen

Ik ben Andele Hellema, 21 jaar en ik wil wat betekenen voor de medemens. Door dit project heb ik het christendom meegemaakt in een ander land en mensen leren kennen met een andere denkwijze. Het is voor iedereen goed om een keer uit je comfort zone te stappen en de wereld te leren kennen zoals deze is.

Het Project is opgezet door de christelijke gemeente in Diever, in combinatie met Stichting Mensenkinderen. Tijdens de voorbereidingen is er ook hulp ingeroepen van de Noordermannen. Zij hebben meegeholpen om dit project te financieren en er zijn een aantal van de Noordermannen mee geweest.

Het doel van het project was om 5 huizen te voorzien van goeie daken, maar dit is gaandeweg de voorbereidingen veranderd. Wij hebben als gezamenlijke groep/team in 5 dagen, 5 huizen voorzien van nieuwe daken. Ook hebben we een betonvloer, kunststofkozijnen (dubbelglas) en elektriciteit aangebracht. Voor enkele huizen hebben wij zelfs hele muren gebouwd. Als groep werkten we als een team en elke avond zorgden we voor een goede saamhorigheid, doormiddel van een hapje en een drankje tijdens de voorbereidingen voor de volgende dag.

In de afgelopen jaren heeft het dorp Hartagyugh grote sprongen gemaakt. De mensen hebben weer energie gekregen om verder te gaan met hun toch wel sobere leven. In vorige projecten is er de mensen geleerd hoe ze de grond op een andere manier kunnen bewerken, om zo tot een betere en gezondere oogst te komen en er zijn nu al enkele goeie oogsten geweest. In het afgelopen jaar is er ook een irrigatiesysteem aangebracht, om zo ook te zorgen voor een betere oogst.

Onze aanwezigheid en werkwijze heeft de mensen geïnspireerd en heeft hen aan het denken gezet. Wij hopen dat het dorp deze stappen blijft nemen, zodat ze kunnen bouwen aan hunzelf en niet blijven hangen in dit overlevingsinstinct. Wij zullen dit dorp blijven steunen en hulp bieden, waar nodig.

Hieronder een foto van één van de verbouwde huizen. Zoals je kunt zien heeft dit huis nu een goed dak en goeie muren. Er is een betonnen vloer aangebracht in dit huis en het huis heeft nieuwe deuren gekregen. Ook kun je op de foto de nieuwe kozijnen zien.

De linker foto is hoe het was en de rechter foto is het eindresultaat.