Achter ons liggen roerige tijden, maar ook de toekomst is niet zeker. En tóch: wij zijn mannen, we nemen onze verantwoordelijkheid om verbonden te blijven! Een terugblik én vooruitblik:
Roerige tijden, maar dat geldt voor iedereen. En dan zit je voor je computer, om iets te schrijven voor de nieuwsbrief. Wat dan? Hoe dan?
Natuurlijk hebben we nu versoepelingen in de maatregelen, maar voor hoelang en wat gaat er nog komen? Allemaal vragen, die door je hoofd spelen op zo’n moment. Dus laten we dan maar gewoon kijken naar hoe het geweest is en hoe we er nu voorstaan.
De afgelopen maanden zijn we steeds gekluisterd geweest aan de TV. Welke nieuwe maatregelen komen er nu en wat betekent dat voor ons functioneren als Noordermannen? Telkens weer een afwegen van wat kan, wat kan niet, wat mag en wat mag niet. Wikken en wegen. Het gevoel zegt: “One step forward, two steps back”.
En dan … de vuist op tafel. Wij laten ons niet met de rug tegen de muur duwen. Wij zijn niet arme stakkers, die gaan zitten huilen in een hoekje. Wij zijn mannen. Mannen die verantwoordelijkheden oppakken en het belang zien van verbondenheid. Samen optrekken om vorm te geven aan ons leven met Jezus. Niet huilen, niet mokken, maar WAT KAN WEL. Dát is ons uitgangspunt.
Zoeken naar de mogelijkheden. Waar liggen de grenzen (want die nemen we zeker serieus) en welke bewegingsvrijheid hebben wij binnen die grenzen:
Beperkte aantallen, dan werken we met inschrijvingen. Afstand houden, dan zoeken we grotere locaties. Avondklok, dan verhuizen we toch van de vrijdagavond naar de zaterdagochtend. Elk probleem is een uitdaging en elke uitdaging heeft een alternatief. We moeten gewoon zoeken en creatief zijn.
Zijn we allemaal zo welvarend geweest? Nee, natuurlijk niet. Elke groep is weer anders en elke man is weer anders. We maken geen verwijten naar elkaar, maar blijven wel stimuleren en uitdagen, want er is één ding dat zeker is: God heeft ons goud in handen gegeven en daar moeten wij wat mee.
Met al die beperkingen, alternatieven en creatieve invullingen, kunnen we zeggen dat dit jaar toch niet verloren is gegaan, maar juist heel boeiend is, uitdagend en we met enige regelmaat uit onze comfortzone moeten stappen.
Nu zitten we in een fase, waar weer alles mogelijk is en dat geeft even ademruimte en kunnen we weer als vanouds de draad (voorlopig) weer oppakken. Voor sommigen een nieuwe start, voor anderen een doorstart, hoe dan ook, we gaan ervoor.
Stilletjes hopen we toch nog op een gezamenlijke avond, want die moest in januari wel afgezegd worden. Kan het nog of zal het weer anders lopen? We zien wel. Wat zeker is en overduidelijk: God gaat door. De verhalen van de mannen worden gewoon verder gevormd. Mannen worden gestimuleerd, worden uitgedaagd, worden aangemoedigd en dat alles heeft impact. God gaat door met het schrijven van zijn geschiedenis en wij mogen daar deel van zijn en in zijn dienst staan. Nog meer Hij geeft ons alweer nieuwe uitdagingen, want een nieuwe locatie (en misschien wel twee) biedt zich aan.
Wat gloort daar nog meer aan de horizon?
To be continued ……